Saharar Herriarekiko elkartasunaren, giza eskubideen eta garapenerako lankidetzaren alde diharduen gobernuz kanpoko erakundea gara. 80ko hamarkadaren erdialdean hasi ginen lanean, Saharar Herriaren autodeterminazioaren aldeko borrokan laguntzeko asmoz, Arabako biztanleriari babesaren eta okupazioaren arrazoiak eta ondorioak azaltzen hasita.
Aldaketa sozialerako eragile gisa diharduten sare eta erakundeen mugimendu zabal horretako kide sentitzen gara, eta gizarte kontziente eta konprometituaren alde lan egiten dugu. Konpromisoa hartu dugu jendartea eraldatzeko eta mundu hobea, justuagoa, bidezkoagoa eta baketsuagoa lortzeko.
Horretarako, apustua egiten dugu beste erakunde, entitate eta mugimendu batzuekin batera jardutearen alde, bai eta partaidetzaren, artearen eta komunikazioaren alde ere, eraldaketarako bidea delakoan: http://www.saharaelkartea.org/eu/zer-egiten-dugu/eraldaketarako-hezkuntza-eta-eragin-politikoa/
Mendebaldeko Sahara eta errefuxiatu sahararren kanpamentuak
Mendebaldeko Sahara Afrikako azken kolonia da.
Kostalde atlantikoan dago, Kanariar Uharteen parean, eta Maroko, Aljeria eta Mauritania ditu mugakide. Lurralde horretan, baliabide ekonomiko asko daude. Hala ere, ondasun horiek guztiak ez daude haien jabe legitimoen esku, hots, Saharar Herriaren esku.
Espainiak indarrez okupatu zuen lurraldea, XIX. mendearen azken urteetan, eta Marokori eta Mauritaniari eman zien, 1976an ,Madrilgo Hiruko Akordioen bitartez. Aipatu Akordioak dira, Espainiako bertako zein nazioarteko legeriaren aurkakoak, egungo gatazkaren oinarria.
Egun, Marokok lurraldearen bi heren inguru ditu okupatuta. Biztanleriaren inguruko datuak fidagarriak ez badira ere, gehienak hiri nagusietan bizi dira: El Aaiun (hiriburua), Dajla, Bojador, Ausserd eta Smaran (kolonizazioaren aurretik eraikitako hiri historiko santuan). Mauritaniak, bere aldetik, ez du inolako erreklamaziorik egin Mendebaldeko Sahararen gainean.
Babes-horma batek bereizten ditu Mendebaldeko Saharako okupatutako eremuak eta aske utzitako eremuak, lurraldea iparraldetik hegoaldera zatituta.
(http://www.saharaelkartea.org/eu/mendebaldeko-sahara/)
Espainiak, Mendebaldeko Sahara utzi zuenean, ez zuen inolako deskolonizazio-prozesu ordenaturik egin, eta Marokoko Erresumak lurraldea okupatu zuen. Horren ondoren, Saharar Herriaren zati handi bat Aljeriako deserturantz ihesi joan zen, eta han altxatu zituzten saharar errefuxiatuen kanpamentuak. Lau hamarkada baino gehiago eta gero, biztanleriaren gehiengoak hantxe jarraitzen du bizirauten. (http://www.saharaelkartea.org/eu/mendebaldeko-sahara/errefuxiatu-eremuak/)
Ura saharar errefuxiatuen kanpamentuetan
El Aaiun, Ausserd, Smara eta Bojadorreko wilayak 30 km-ko inguruan dauden putzuek hornitzen dituzte. Halere, ur ugari izan arren, hainbat arazori aurre egin behar diete, hala nola, unean uneko gehiegizko ustiapenari eta ateratako ura pixkanaka gazitzeari. Dajla wilaya gainerakoa baino urrunago dago, eta putzu bakar batek hornitzen du (Dajlako ospitaletik gertu).
70eko hamarkadan errefuxiatu-kanpamentuak sortu zirenetik 2001era arte, zisterna-kamioek eramaten zuten zuzenean ura, basamortua zeharkatuta, tanga komunitarioetara. Handik, emakumeek ura jaimetara garraiatu behar izaten zuten, bidoietan edo dendaren oihalez jositako petaketan. 2001etik aurrera, hornidurarako hodi-sareak eraikitzen hasi ziren. Hodi-sare horiek El Aaiun eta Ausserdeko familien % 75engana iristen dira, Samara eta Bojadorreko familien % 60rengana eta Dajlakoen, % 50engana.
Dajla, Smara eta Bojadorren, biztanle bakoitzak 15 eta 20 litro bitartean jasotzen ditu egunero; El Aaiun eta Auserdeko kanpamentuetan, berriz, 9 eta 11 litro bitartean.
Mendebaldeko Saharako agintariek ezarritako arauen arabera, familia bakoitzak (ezkondutako emakume bakoitzak) 1 m3-ko tangetan biltegiratzen du dagokion ura. Hala ere, familien arteko elkartasun-sareek zuzentzen dituzte egon litezkeen desorekak.
Kanpamentuetan, ezinezkoa litzateke bizitzea, ez balitz haietan modu aktiboan parte hartzen duten ehunka emakumek komunitateari egiten dioten zerbitzuagatik, batzordeen bitartez. Elkartasun-espiritu hori ezinbestekoa da munduko basamortu babesgabeenetakoan bizirauteko.
Ur-batzordea giltzarria da edateko ura banatzeko, dela zisterna-kamioien bidez, dela iturrien bidez. Daira bakoitzean, batzorde bat dago, zeina alkatearen mende dauden familien ur-horniduraz arduratzen den. Ur-batzorde bakoitza hauek osatzen dute: presidenteak, idazkariak eta dairako 4 auzoetako ordezkari banak.